In de jaren van de chronische rugpijn vertelde een yogadocent mij eens in geuren en kleuren over de kwetsbaarheid van de mens met zijn of haar gewandel op twee in plaats van vier benen. Dat zou altijd lastig blijven, was haar commentaar. Zeker als het gaat om hoe je het hoofd draagt, in relatie met het sacro-ilicale gewricht.
Zelf had ik ook al ontdekt dat de extremiteiten (armen en benen) aan elkaar vast zitten via een Lang Midden. De energie moet door dat midden vrij kunnen stromen. Dan kom je vooruit. Sterker nog: de hele menselijke cultuur is opgebouwd rond het midden met links en rechts de voortbewegende delen, die ritmisch samenwerken. Kijk maar naar straten. Ze hebben stoepen aan de linker en rechterzijde. Zo loopt het lekker door. Of kijk naar de fiets met twee trappers en handvaten aan het stuur. Of naar de auto met twee portieren en vier wielen aan twee zijden.
Toen ik dat allemaal plotseling ontdekte was ik de koning te rijk. Ik was namelijk ook nog voor het eerst zwanger en zat ver weg. Ik studeerde in een land waar ik de taal amper verstond. Tijd genoeg dus om na te denken over de toekomst.
Net vóór die studiebeurs van MINBUZA was ik afgestudeerd op een heel moeilijk onderwerp. Ik had gezien dat in mijn eigen Westerse land alles afgleed naar meer en gewetenloos geld verdienen. Kunst bestond niet meer, tenzij je het handig wist te verkopen.
Ik begreep toen wel (het was 1989) dat we voorlopig niet van die ellende verlost zouden zijn. Een paar jaar later werd het einde van de geschiedenis aangekondigd en toen waren de rapen helemaal gaar.
Maar even terug naar het midden. Ik was dus de koning te rijk. Mijn vraag was beantwoord. Er zijn wel degelijk waarheden die over tijd en ruimte heen voor alle mensen gelden. Wij mensen lopen op twee benen en zo komen we vooruit. Onze balans is kwetsbaar. Wij moeten ons fysieke en energetische midden goed onderhouden. Ons lijf spreekt de waarheid. Rechtop lopen is niet vanzelfsprekend maar wel gezond. En daarmee kwam ik tot een belangrijk besluit. Mijn hele leven had ik met één hand geschreven en getekend. Daar wilde ik mee stoppen. Ik wilde de vooruitgang (van links naar rechts lezen en denken) niet langer dienen en wilde tegelijk van rechts naar links schrijven en tekenen. Met mijn linkerhand.
En zo besloot ik (ik deed een vervolgstudie aan een kunstopleiding in het verre buitenland) om voortaan met twee handen te schilderen, tekenen en schrijven. Ik maakte voortaan bi-manuele tekeningen en schilderijen en zocht daarmee het lange midden waarlangs het leven beweegt.