Een bizarre mooie dag gisteren, met het tekenen voor een atelier in het Groothandelsgebouw, 7de verdieping. Het was een beetje heiïg, een omfloerst zonnetje en vochtige lucht, en in het licht kon ik nog beter de lijnen van dat mooie gebouw op hoogte fotograferen.
Ik zat er dus helemaal in en ’s avonds had ik 5 minuten om over mijn werk vertellen voor ‘Cultuur in actie’. Nu sta ik nooit in de schijnwerpers, mijn werk wordt niet bedreigd, en ik vertegenwoordig alleen mijn eigen ideeën. Wat daar te doen dan? En zoals vaker na maanden en jaren van stilte, komt er dan zoveel boven. Dus hield ik het strak op mijn meest eenvoudige en voor iedereen verstaanbare ‘product’. De groene man. Vlak voor mij trad Freek de Jonge op met zijn vrouw en vertelde over het online zetten van zijn shows. Daarna iemand die sprak over cultuur en de dreiging van een verkiezingsoverwinning van de FVD. Heel fijn om in die omgeving te zijn en weer te voelen dat die energie er is, die potentie en dat er een levende studio is. Ik vertelde dus over de groene man en hoe het werkt: dat je, als je je kunt verstoppen achter bladeren, juist meer laat zien wie je bent, dat dit het geheim is van het beeld. Ik kon het alleen niet bewijzen met foto’s, want die zijn niet mijn eigendom….ook al heb ik ze gemaakt, die zijn van de kinderen zelf.
Terwijl ik daar zat vroeg ik me af of het nu tijd is om het verhaal achter het verhaal te laten horen: Dat de kracht van symbolen precies is wat we nodig hebben, massaal, en dat dit de politieke kloof tussen links en recht kan opheffen. Hoe dit werkt, toonde zich anderhalf jaar geleden, toen ik alleen was achtergebleven in dat grote huis en alles los moest gaan laten. Daarover meer op een volgende dag, misschien morgen.
En nu is het alleen maar actueler geworden, nu de cultuur op haar gat licht en iedereen honger heeft, maar misschien zelf niet meer beseft waarnaar. Misschien moet het over smaak gaan, en over beproefde thema’s, die al eeuwen lang rondzingen. En zo kom ik toch weer bij die Groene man.