Over mij

eerst voelen en dan tekenen Met een paar leerlingen van het speciaal onderwijs worstelen we met het (zelf)portret. Ik heb ze al geleerd vanuit een hele vorm te werken, die je inwrijft in papier. Niet vanuit de lijn dus. 'Die ogen spreken helemaal niet!' roept een meisje. 'Ogen die spreken?' roept een jongen uit. Hij is net met de mond bezig. Die spreekt wel, weet hij. Maar ogen? De assistente...
Lees meer

een icoon kan het beste maar drijven, want als het vast komt te zitten in onze kop.... Plaatjes in de kop. je kunt beelden in de rivier gooien of onthoofden, of met de grond gelijk maken. of verkopen. dat is slimmer dan stukmaken, dan hou je er nog wat aan over. zo ontstond de kunsthandel, vier eeuwen geleden. er was geen ontkomen aan; de oorlog die toen gevoerd moest worden. en die moe...
Lees meer

Persephone gewassen inkt, krijt, 2010 (licht en donker tentoonstelling Rome 2011) Privébezit Voor een tentoonstelling over de Apollo van Veï dook ik in de Oudheid en kwam op het belang van de zonsopgang. De zon stond centraal en werd vereerd in de tempels, waar priesters de ochtendnevel bestudeerden om te kijken wat de zon uit de onderwereld had meegenomen. Zo konden ze voorspellingen doen. ...
Lees meer

op papier en in klei Ik onderzoek de grenzen van het portret. Wanneer wordt het een masker? Hoe zit het met linker- en rechteroog? In zekere zin is een masker een antiportret. Tegelijk betekent persona ook masker. Dus is de persoon altijd een personage? Of bestaat er uniciteit? Ja, dat geloof ik, maar tegelijk ligt dat meer dan ooit onder druk. Ik adoreer de portretten uit de tijd van het ...
Lees meer