Home / Blog / VOEG DE TEGENSTELLINGEN SAMEN

VOEG DE TEGENSTELLINGEN SAMEN

Het heeft geen zin om een dam te bouwen om schokkende maatschappelijke stromingen tegen te houden. Maar je kunt wel voor een tijdje naar een ander land of werelddeel gaan om nieuwe ervaringen op te doen. B.v. als je net afgestudeerd ben en nog niet vast zit aan allerlei verplichtingen. Ik hoor de verhalen om me heen. En daarna is het leven anders.
In de jaren ’80 kwam het Postmodernisme op. Dat was zichtbaar in de kunst en in de architectuur. Ik moest er boeken over lezen voor mijn studie. Waarheid bestond niet meer zeiden de Amerikaanse filosofen. Als iets populair is dan is het ook waar. Dus als het goed verkoopt. Als iedereen erachteraan loopt. Kitsch bestond niet meer en de prijzen voor een roze porceleinen biggetje waren sky high, omdat iedereen het wilde hebben.
Ik was net afgestudeerd en het voelde alsof wat ik had geleerd overbodig was geworden. En ik vertrok. En in dat buitenland was niks: geen reclame, geen gelikte gebouwen, geen mode en geen opschepperige kunst. Mensen vertelden me dat ze die luxe enorm misten, maar dat het ook fijn was dat het zo kaal was en dat je je in je eigen wereld kon terugtrekken en tenminste tijd had.
Ik liep door de straten van een kale stad, waar winkels grauw waren met lange rijen wachtende oude vrouwen voor de deur. Ik ontdekte dat alles twee kanten heeft. Dat we een linker- en een rechterbeen, hand, arm, voet, oog hebben en dat we ons daarom kunnen voortbewegen. Dat er een rechter- en linkerkant is aan de straat. Dat een boot twee zijden heeft. Dat ik bewegen kon en dat er links en rechts was, heen en weer.
En je hebt niet alleen links en rechts, maar ook boven en beneden. Beneden was waar mijn voeten staan, op de aarde. En het hoofd in de wolken. Ik ontdekte dat mijn lijf geen slaaf hoefde te zijn, maar dat lichaam, dat was ikzelf. Dat had ik op school niet geleerd. En hoofd en voeten zijn even belangrijk. En zo kon ik jaren vooruit.
Zonder schaduw geen licht. Een goede foto, hoorde een goede balans tussen licht en donker te hebben. Zonder zwarte en witte lege vlekken. Voeg de tegenstellingen samen, maar hou de spanning erin dan heb je iets waar je niet zomaar op uitgekeken bent.
En toen ik vijf jaar geleden met keramiek begon kwam ik weer op een mooi contrast uit: grove bruine of rode klei (echt vies) met tere witte oh zo reine porceleinslib bewerkt.

Top